Ile razy słyszeliśmy już, że zło jest krzykliwe, a dobro często dzieje się po cichu, bez rozgłosu? Denerwują nas złe, a czasem nieprawdziwe informacje pojawiające się w telewizji, radiu i internecie. Z niesmakiem przyjmujemy sytuacje, w których najwięcej mają do powiedzenia ludzie, którzy w danym temacie najwięcej dobra uczyniliby swoim milczeniem. Czy więc naturalną postawą chrześcijanina jest wycofanie i milczenie? Czy nie nazywamy tego nieraz pokorą?

Bóg przypomina nam, że jesteśmy zwiastunami, czyli osobami, które mają coś zapowiadać. Aby zapowiadać potrzebujemy najpierw otworzyć usta. Słowo Boże wskazuje, że nie ma to być ledwo słyszalny szept, ale mocny głos. Oceny? Potępienia? Nie. Ogłaszania, że do tego świata, tej właśnie rzeczywistości, przychodzi Bóg.

Zanim do końca uwierzymy w wszechobecną w reklamach tzw. magię świąt, odkryjmy, że w czasie adwentu najważniejszym przesłaniem jest przychodzenie Boga. On jest gotowy, aby jeszcze raz (może po raz ostatni) przyjść do nas takich, jakimi jesteśmy i to ze względu na Niego grudzień staje się tak wyjątkowym i pięknym miesiącem. Czy jesteśmy gotowi na to, aby przypominać o tym ludziom, których spotykamy w codzienności?